De spoorse situatie van Apeldoorn in model
Door: Peter van Loon
Niet lang nadat ik in Apeldoorn was komen wonen (in 1978) kon ik weer wat aan de modelspoorhobby gaan doen, een niet onaardige zolder bood daarvoor wel ruimte, dus mogelijkheden. Al min of meer bekeerd tot Nederlands spoor, wat in die tijd niet ongebruikelijk was, mede doordat er het nodige NS materieel op de markt kwam (Roco, Lima), werd ik extra geïnspireerd door de spoorsituatie van station Apeldoorn, want gelegen aan een dubbelsporige hoofdlijn, met een “nebenbahn” (Apeldoorn – Zutphen ) en bovendien nog een museumlijn van de VSM. Wat wil je nog meer……………: afhankelijk van het tijdperk ook nog het spoor naar Zwolle. En/of een aantal industrielijnen (VAM, Papier, van Uffelen)
Dat dit al meer dan genoeg is om in model te gaan maken, werd in de loop van de jaren steeds duidelijker, maar de trage vorderingen die ik maakte werden ook bepaald door een lange leercurve waarbij ik regelmatig nieuwe technieken, methoden van aanpak tegenkwam in de hobby bladen die reden waren opnieuw te beginnen en ik ook de elektrotechnische aspecten van onze hobby erg interessant begon te vinden. En in het maken van rijregelaars (impuls gestuurd) en bloksystemen (die “Superblocksteuerung” uit het blad Modelelektronik waarop ik een abonnement nam), gaat nu eenmaal veel tijd zitten.
Maar het verschijnen van een uitgebreid voorstel voor een baan met mijn thema in de Railhobby in het kader van de rubriek “Taferail” was een stimulans om dit project toch door te zetten.
Fase 1 van dit project was een langs de zolderwand rondlopende hoofdbaan volgens het “hondebot” principe. Omdat dit een vaste baan was en er, zij het vage, verhuisplannen waren, begon ik opnieuw met fase 2: 2 forse modules van 200×80 cm, die in elk geval transportabel waren.
Hierop kwam het station met de bijbehorende sporen, zij het, uiteraard, aangepast. In de volgende woning met helaas minder zolderruimte, ben ik daarmee verder gegaan, vooral met het monteren van wisselaandrijvingen met oude postrelais. Een verhaal apart, leerzaam, tijdrovend, maar het werkte goed. Ondertussen begon de digitalisering zijn intree te doen, wat weer een heel nieuw en boeiend en tijdrovend aspect van de hobby met zich meebracht waaraan ik geen weerstand kon bieden.
Tja, zo schiet het natuurlijk niet op met het verder bouwen voltooien van een modelbaan, laat staan voltooien. Maar er reden wel regelmatig treinen, zij het door een nogal saai c.q. ontbrekend landschap.
Hoogste tijd voor een 2e verhuizing, liefst naar een woning met wat meer ruimte om een definitieve vorm te geven aan dit, in feite nog steeds te ambitieuze, project. Stoppen of toch fase 3?
Fase 3 werd opgestart op zolder aan de Heliosstraat. Dat was in 2006!
De jaren verstreken met het definitief maken van de lay-out, toch andere wisselmotoren, verdiepen in Traincontroller besturingssoftware, digitaliseren van loks en, door weer lid te worden van Vames, het laatste duwtje om toch ook de gebouwen zo veel mogelijk Apeldoorns te laten worden, wat betekende: zelfbouw. Om te beginnen het station Apeldoorn, waarvan ik in het archief van Vames tekeningen vond. En later ook een aantal andere gebouwen zoals dat van de VVV en de van Gend & Loos loods.
Bij dit alles heb ik gemerkt dat het lidmaatschap van een Modelspoorclub helpt. Het levert adviezen ideeën, en inspiratie op, en regelmatig ook daadwerkelijke hulp.
Het begin van het corona gedoe was ook het sein om de laatste horde te gaan nemen: de bovenleiding en het landschap. Wat de bovenleiding betreft had ik al veel langer rondgekeken, foto’s gemaakt, internet bezocht etc. om tot de conclusie te komen dat ook nu zelfbouw onvermijdelijk was. Sommerfeldt levert wel aardige NS bovenleiding maar op sommige punten toch net niet genoeg realistisch vond ik.
Maar hierover een volgende keer meer…..
